- Czyli oboje nie mamy ciekawej przeszłości... - stwierdziłam.
Basior kiwnął głową.
Nastała chwila milczenia.
Westchnęłam. I wtedy do mych nozdrzy uderzył pewien zapach. Inny wilk. Który nie był z naszej watahy.
Popatrzyłam na Jacka.
- Jack, posłuchaj! Jest tu gdzieś wilk, wilk z innej watahy. Muszę go znaleźć, bo prawdopodobnie to szpieg. Przepraszam, ale to naprawdę ważne.
- Pomogę ci!
- Dziękuję, ale nie trzeba. Poradzę sobie.
Zapach uderzył po raz drugi, tym razem ze zdwojoną siłą. Nie czekając na odpowiedź, pobiegłam, zostawiając wilka samego.
*Jack? Przepraszam że tak późno*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz